Thursday, June 26, 2014

නාමල්ගේ ලිපි අංක 11 - සිතින් පාසල් කාලයට ගියෙමි

 අඩෝ බ**... උබේ අම්මට.....!!


මාස ගානකින් මුකුත් ලියන්න බැරි උනා.හරියටම කියනවනං මාස හතරයි දවස් විසි හයකින්.හත්ඉලව්වේ.....ඒ කියන්නෙ මාස පහකිං විතර.....උනන්දුවක් තිබ්බෙ නැති එක තමයි සේරටම මුල,එහෙම නැතිව මං බිසී පොරක් කියලා පෙන්නන්න වේලාවක් තිබුනෙ නැතිව එහෙම නෙමෙයි.එක්සෑම් ලියලා යන්තං සතියක් නිවාඩු ලැබුනා(නොදෝකිං තව සතියක්වත් දුන්නනම් මක් වෙනවද?).පෙරේදා හවස බෙලිඅත්තෙ ඉදං මොනරාගල එන්න බස් එකට නගින්න බෙලිඅත්තෙ බස්ටෑං එකේ ඉන්න කොට අපිට ඕලෙවල් වලට ඉස්කෝලෙදි ගණිතය උගන්නපු දියොකුබදු සර්ව දැක්ක.දැං නම් දියොකුබදු සර්....ඒ කාලෙ විදියටනම් දියබ*** නැත්තං බද්*.සර් දැං වයසයි,හරි තෙහෙට්ටු වෙච්චි පෙනුමක් තිබ්බේ.ලොකු මල්ලක් අරන් දාඩිය පෙරාගෙන හනිකට තංගල්ලෙ බස් එකකට ගොඩඋනා.කතාකරන්න කියලා මං වාඩිවෙලා ඉදපු තැනින් නැගිටිද්දිම ඒ බස් එක ගියා.හිතේ කොනක මොකක්දෝ මන්දා අමුතු දුකක් දැනුනා බස් එක යනවා දැකලා.

ඒ එක්කම මට මොණරාගල බස් එක ආවා.යන්තං ශීසීට් එකකුත් හම්බුනා.මගේ හිතේ කොනක මොකක්දෝ මන්ද අමුතු දුකක් මට දැනෙනවා වගේ.ඒ කාලේ සර්ට හූ තියපු හැටි,සර්ගෙ මෑණියෝ ආදරෙන් මතක් කරපු හැටි මට චිත්තරපටියක් වගේ මතක් වෙන්න ගත්තා.
මේ ඉන්නෙ මගේ ආදරණීය වීරකැටිය පාසල් මව....

ඒ කාලෙ මං හිටියෙ නමය වසරේ,එතකොට දියෝකුබදු සර් තමයි අපේ ශ්‍රේණි භාරව ඉදියේ.ගිය ආත්මෙ කරපු කුජීත වැඩකටද මන්ද මට සර්ව පෙන්නන්න බෑ,සර්ට මාව පෙන්නන්නත් බෑ.ඒ මොකද කියනවනං බස් වලදි හූ තියලා,ෂර්ට් එකේ බට්න් ඇරං ඉදලා,ලොකු කොල්ලොත් එක්ක බජව් දාලා,පීරියඩ් කට් කරලා අහුවෙලා වගේ, අපිට සීනි බෝල ඒත් සර්ලට කක්කි බෝල ප්‍රශ්න නිසා....ඒ කාලෙ මං ඉගෙනගත්තෙ කඩ්ඩ මීඩියම් පංතියේ.හරි ශෝක් පංතිය,කිසි වළියකට ප්‍රශ්නෙකට ගෑවුනේවත් නැති පංතිය.පිරිමි ළමයි කියලා වෙනසක් නැතිව උනුත් ගෑං ළමයි වගේ හිටියා, ඔව් උන් ඇල් වතුරත් නිවලයි බිව්වේ.අපි කරන කියන හොර වැඩ මාට්ටු වෙන්නෙ නැතිව කරගෙන හැමදාම හොද ළමයි උනා.පංතියේ ළමයි විසි නමයයි ඉදියේ.මංතුමා හැමවාරෙම විසි අට.....කියන්න සතුටුයි නේ???  ඒ කාලේ හැමදේටම මාත් එක්ක හිටපු, පස්සේ කාලෙදි කි*** හන්ද වෙනස් වෙච්චි මටම හරියන එකෙකුත් ඉදියා....ඌ පංතියෛ් විසිනමවැනි තැන දිනං හිටියා.....ඔව් කියන්න සතුටුයි පංතියේ අවසානෙ ඉදං මුල්ම ස්ථාන දෙක අපි බොහොම ගෞරවෙන් රැකං හිටියා කාටවත් නොදී......

ඒකාලෙදී ඉස්කෝලෙ කොල්ලොන්ට පුදුම උණක් තිබුනා.ඒ තමයි ඉමිටේෂන් ගෝල්ඩ් පාට චේන් දාන එක.එහෙම චේං කෑල්ලක් දාලා ෂර්ට් එකේ උඩ බොත්තමත් ඇරං ඒ කාලේ මයිල් ගහක් බේතකටවත් හොයා ගන්න බැරි පපුව පෙන්නං යද්දි කොල්ලොන්ට හිතුනලු කෙල්ලෝ සෑහෙන්න බලයි කියලා....හූ හූ පව් නේ.....?? දැංනං මතක් වෙනකොටත් හද්ද නෝණ්ඩිය....ඒත් ඉතිං මක් කොරන්නයැ විසේ බේරෙන,පැණි බේරෙන වෙරලු මල් සුවද හමන කොලු කාලෙනේ...

ඔන්න ඉතිං මං තුමාටත් අර උඩ කිව්ව උණ වැළදුනා..හරියන්නෙ නෑ..ගියා හංදියෙ කඩේ ගාවට...ගත්ත කඩි බිත්තර පැකට් දෙකක්.කඩි බිත්තර ගැන නොදන්නා පිංවතුනි.....කඩි බිත්තර යනු පාට කළ පැණි රස හූනු බෙටි වේ.... චී...යාාා නේද? ඒකාලේ කඩි බිත්තර පැකට් එකකට අනං මනං පොඩි පොඩි අයිටම් හම්බුනාහුය...(වියාකරණ හරිද මංදා).මංතුමා ගත්තේ ඉමිටේෂන් ගෝල්ඩ් කලර් මාල ඇති පැකට් දෙකකි.දෙකක් ගත්තේ එකක දිග බෙල්ලට දා ගැනීමට තරම් ප්‍රමාණවත් නොවුනු නිසාය.ගෙදර එන ගමන් හූනූ බෙටි වල සස බලා ගෙදර ආ විගස අඩුවකුත් ගෙන මාල දෙක මූට්ටු කර තනි මාලයක් කිරීමේ මහා මෙහෙයුමද සිදුකළෙමි.

ඊළග දවසේ මහත් බලාපොරොත්තු සහිතව මාලය සුරැකිව සාක්කුවේ දමා ලොකු කොල්ලන්ගෙන් වස්තුව රැකගෙන පාසලට ආමී.අපේ පන්තියට පැමිණ මාලය බෙල්ලෙ එල්ලා ගෙන උඩ බොත්තමද ගලවා වීරයකු සේ රැගීමට පටන් ගතිමි.(උඩ බොත්තමද නැත්නම් බොත්තං දෙක තුනද කියා මට දැං මතක නැත).දාඩිය නැතත් දාඩිය දානවා සේ පෙනෙන්න මාලයට බොරුවට පිඹ පිඹ දැමූ රැගුම් ගැන දැංනං විලි ලැජ්ජාවේ තංතෝතෙ බැරිය.පීරියඩ් කට් කර පංතියෙන් එළියට විත් රැගුම් දමන අතරේ බද්දාට හදිසියේම මා මුලච්චි විය.

ඔය ළමයා මෙහෙ එන්න.දැං මොනවද තියෙන්නෙ?
මුකුත් නෑ සර්.මේ මේ වතුර ටිකක් බොන්න ආවා......
මොකෝ අනිත් පැත්ත හැරිලා?බොත්තම ගළවගෙනද ඉන්නෙ??
(ඒ දවස් වල උඩ බොත්තම ගලවං සිටීම යනු දඩුවං ලැබිය හැකි වරදකි)
නෑ නෑ සර් මේ මේ මගේ බොත්තම ගැළවිලා.ඔව් සර් ගැළවිලා ඔව් ඔව්  
කෝ බලන්න....යකෝ මූ මාලෙකුත් දාං ඇවිල්නේ...කොහේද මගුලකවත් යන්නද?ඔය බොත්තම කැඩිලද බොල.... (ටෝං......සෑර් තුමා විසිං මංතුමාගේ කන ඉතා ආදරයෙන් අතගාන ලදී)පොඩි උන්ගේ පංතියක් ඉදිරියේ නිසා ලැජ්ජාව බාල්දියෙන් එකකි. 
සෑර්ගේ මෑණියං ආදරෙං මතක් කරන එක ඇර වෙන මං මක් කරන්නද??(ඒ වෙලාවේ හිතිං කිව්ව ඒක වෙන්න ඕන උඩම තියෙන්නෙ)
නෑ සර් මේ හවස මගුල් ගෙදරක යන්න කියලා අම්ම ඕක උදේ දැම්මෙ සර් කරට.මගේ මාලෙ රත්තරං සර්....(වටිනාකම වැඩිවීම හා අම්මා යන වචනය හේතුවෙන් මාලය ආපසු මට දේ යැයි බලාපොරොත්තුවෙන් මං ඒ මහා කෙබ්බය ඇත්තක් ලෙස දෙසා බෑවෙමි) 
හා රත්තරංද?ගලවපිය ඕක.හෙට උදේ අම්මත් එක්ක වර මං මාලෙ දෙන්න.....(සෑර්තුමා විසින්ම බොරු රත්තරං මාලය ගලවා එතුමාගේ සාක්කුවට දා ගනී)
අනේ එහෙම කරන්න එපා සර්...තවත් නෑ...අනේ සර්....
නෑ නෑ මං ප්‍රිංසිපල් සර් ලගට එක්ක යන්නද නැත්තං හෙට ගෙදරිං එක්කං එනවද?
නෑ නෑ සර් මං අම්ම එක්කං එන්නං..(ඒ කාලයේ පිනා ළගට යාම යනු විහින්ම ඇරගැනීමක් හා ගුටි ලෝකයකි)

එදා දවසේ ඉතිරි ටික කෙසේ ගෙවුනිදැයි මට මතක නැත.මතක ඇති කාලෙකට මගේ මව්තුමිය මගේ වැඩකට පාසලේ පස් පාගා නැත.මං මට වෙන පජාත වැඩ ගෙදරට කියන්නේද නැත.මංද, මංතුමා ගෙදරට හරි හොද ළමයකු නිසාය.

ඊළග දවස උදා උනි.බද්දාට මාට්ටු නොවී දවස ගෙවීම මගේ පරම උත්සාහය විය.පීරියඩ් කට් කර ඇවිද ඇවිද හිටියොත් බද්දා කෙසේ හෝ මා අල්ලගනී.එනිසා මහත් වෑයමෙන් උදේ සිට පංතියේ සිටීමට ඉටා ගතිමි.මට මතක හැටියට ඒ වෙලාවේ පංතියේ හිටියේ අංක එක හොරා අංක දෙක හොරා ආදී ලෙස අපව හංවඩු ගැස්වූ ආදරණීය පියා....පියසිරි සර් හැර වෙන කවරහුද? 

කෙළාහුටා.......!!!, 

මෙන්න බද්දා අපේ පංතියේ...සර් මං මෙන්න මේ ළමයා පොඩ්ඩක් ගනනවා... 
මගේ දිහාට ඇගිල්ල දිගු කර බද්දාතුමා පැවසීය..මුලු පංතියෙම ඇස් මගේ දිහාවටය....මරන්න ගෙනියන හරකකු සේ බොහොම අමාරුවෙන් මා නැගිට්ටෙමි.නැගිට පංතියෙන් එළියට ආමි..ටික දුරක් ගිය පසු බද්දා මගේ දිහාට හැරුණි.... ඩෝං බඩෝං දඩ බඩාං......අලි වෙඩි රැළක් මගේ කන් අසල පත්තු වෙනවා මෙන් දැනුනි... ඉස්සරහට පස්සට දෙපැත්තට මා විසි වෙනවා ළාවට මතක ඇත...සර් මා හට කරුණාව දක්වා ඇත....(නැවත වරක් මට හිතෙන දේ කියවීමට උඩටම ගොස් මාතෘකාව බලන්න....)
සර් සාක්කුවට අත දමා මොකක්දෝ කලු දංවැල් කෑලි දෙකක් එලියට ගන්නා ලදී...මේ මොකක්ද බොල මේ....??
මෙන්න උබේ රත්තරං මාලෙ...අරං ගිහිං තොගෙ අම්මට දීපිය...
හැක් හැක්....හැක්......!! මගේ සත්තලං මාලය.....එය සර්ගෙන් අතට ගනිද්දී රත්තරං පාට කුඩු වගයක් මගේ අතේ තැවරුනි.මගේ දාඩියට හා සර්ගේ සාක්කුවේ තිබූ දේ වලට ඇතිල්ලී මාලයේ රත්තරං පාට මැකී ගොස් කලු පාට දංවැල් දෙකක් මතුවී ඇත...ඒ විතරක්නම් මදැයි....මං බොහොම අමාරුවෙන් සෑදු පූට්ටුවද ගැලවී ගොසිනි...හී හී.......අන්න එහෙමයි එක දංවැල දංවැල් දෙකක් වෙලා තියෙන්නෙ.......
නැවත වරක් ඩෝං ඩෝං.....මගේ පිටකොන්ද ආදරයෙන් අතගානවා මට දැනුනි.... 
දැං පළයං පංතියට...
(හා හොදයි හු#$%^ කොල්ලෝ....මං හිතිං)  

කතාවක් එසේ අවසන් විය.දහය වසරෙදි හා එකොළහ වසරෙදි ගණිතය ඉගැන්වීමට සිටියේද බදු සර්ය....ඇත්තටම මං එම කාලයේදී ඉතා විනීත,කීකරු සිස්සයකු බවට පත්විය....කොටින්ම කිව්වොත් සිස්ස නායකයකු බවටද පත්විය.රිසාල්ට් ඇවිත් මා දියෝකුබදු සර් හමුවමට ගොස්, සර් මට ඒ එකක් තියනවා කී විට ඔහු සතුටින් මගේ අත මිරිකා ටික වෙලාවක් නිහඩව සිට පිටට තට්ටු දමමින් මං ඕක දැනං හිටියා යැයි කියූ හැටි මට හොදින් මතක ඇත.....

ඇත්තටම ඒ කාලයේ ගුරුවරු ගුටි ගසා හෝ අපිව මෙහෙම තැනකට ගෙනාපු එක ගැන මතක්වෙද්දි දැන්නම් මාර සතුටක් ඇත.නැත්නම් අද අපි මේ ඉන්නා තැනකවත් නැත.ඒ කාලේ මේ කුණුහරුපෙන් බැනපු කටවල් වලින්ම දැං හොද කියන්නෙ ගුරු වෘත්තියෙ තියන සාධු බලෙන් වෙන්න ඕන.ප්‍රයිමරියෙ ඉදං වලි වලට ගිහිං එකෙක්ගෙ බිජ්** පයින් ගහපු එකකට මගේ ඔලුව බිත්තියෙ හප්පලා මාව කබඩ් එකක දාල වහපු කරුණාරත්න ප්‍රින්සිපල් සර් වගේම (එතුමා සාමදානයේ සැතපෙන්න ඕන.අන්න සර්ලා) මට ගුටි බැට දීලා,අවවාද දීලා මාව හොද මගට ගත්තු ගුරුඋතුමන් හැමෝම නීරෝගීව,නිදුකින්, ඉන්න තැනක සැපෙන් සතුටින් ඉන්න ඕන කියලා මං මගේ හිත පතුලෙන්ම ප්‍රාර්ථනා කරනවා.....
ඇත්තටම මට ආයිත් ඒ කාලෙට යන්න ඇත්නං...ආයිමත් ඒ වගේ පඩත්තර වැඩ කරන්න තියනවනං..............!!!

 

 ඉස්කෝලේ කාලෙදී ඇම්ඩා වැඩ කරපු එවුන්ට සෑහෙන්න රස,ලස්සන අතීතයක් තියනවා.එහෙම කරපු උන්...ඒ වගේම ඉස්කෝලෙ කාලෙ පීරියඩ් එකක්වත් කට් කරලා නැතිව රෙකෝඩ් තියලා ඉන්න උන් ටිකක් හරි ආයිමත් ඒ ලස්සන අතීතෙට ගියා නේද........................????